एमाले काठमाडौ अधिवेशन : केही अवमूल्यन नोट
आयोजक हुँ त्यसैले यी सवाल र सुझावहरूको केही प्रतिशत नैतिक रूपमा जिम्मेवारी लिनुपर्छ मैले पनि तर…….यसरी बुझ्नुस्
१. मुलपानी क्रिकेट त्यस्तो खुल्ला हावा चलिरहने स्थानमा पुषको ठण्डीमा चुनौती मोलेर व्यवस्थित पाण्डाल हाली बन्द शत्र चलाईएको छ तर तातोपानी र तातो चियाको भोकमा व्याकुल हुँदै दगुर्न परेको देखियो । म आफूले त थर्मसमै पानी र बिरे नुन लिएर गएकी थिएँ र पनि एक घुट्को तातोपानी सबैका अघि खाने हिम्मत आएन ।
२. हातमै हराउने कागजको कपमा अनेमसंघ गोकर्णेश्वरले २० रूपैयाँमा बेचेको कालो चिया र ३० रूपैयाँमा बेचेको दूध चिया सबैले सानो लवजमा महङ्गो भनी भनी व्यवहारले स्वीकार्दै ग्रहण गरेको देखियो, मैले स्टलमै भनिदिएँ, यस्तो अवस्थामा व्यापार कम, सेवा वढी बिक्री गर्नुस् । धन्न तातोपानी भने अनेमसंघले स्वयंसेवक मार्फत् सेवा दिएको जानकारी गराएसी केही सञ्चो भो मन । तर अनेमसंघ पार्टीको अघिल्लो मोर्चाको भातृ संगठन हो, यस्तो सेवा स्थानीय अनेमसंघले विक्रीमा होइन, स्वयंसेवामा राख्नसकेको भए संगठनको परिचालन र प्रतिष्ठा दुवै उँचो हुन्थ्यो । (म पनि गरिमामय अनेमसंघको केन्द्रीय सदस्य हुँ)
२. शौचालयमा पानीको व्यवस्था नै छैन । अनि दुर्गन्ध र फोहोर हुने नै भयो । कता महिला, कता पुरूष नोटिस राख्नुपर्दैन ?
३. साँझले छोपेपछि बन्दशत्र सिध्याउनु जोखिमपूर्ण छ विशेषगरी महिलालाई । साँझ परेपछि सार्वजनिक यातायात पाउन गाह्रो, पाउँछ कि भनी अनिश्चित पर्खनुपर्ने पीडा बुझ्नुपर्छ नि । आज त्यस्तो नहोस् ।
४. सबैले तोकेको लेबि र अधिवेशन दायित्व बुझाएको छ, प्रतिनिधि र विभिन्न समितिहरूको फोटो र नाम बुझाएको छ । तर परिचय पत्रमा फोटो छैन, सबैले परिचय पत्र सहित परिचित गराउने ज्याकेट पाएका छैनन् ।
५. हिजो जस्तो बन्द शत्र कतिखेर शुरू हुन्छ ? किन ढिला हुन्छ भनी सोधेका प्रश्नहरूमा ‘थाहा छैन’ भन्ने जवाफ आज माथि उठाईएका सवालहरूमा दिइरहन नपरोस् ।
६. आम प्रतिनिधि र स्वयंसेवक र पर्यवेक्षक सहित ३ हजार वा सो भन्दा वढी मानिसहरूको व्यवस्थापन अवश्य जटिल हुन्छ तर उनिहरूको शारीरिक र मानसिक स्वास्थ्य परिस्थिति पनि कमजोर हुन नदिने पक्षमा आयोजकको मुख्य ध्यान जानैपर्छ । कम्तिमा तातोपानी व्यवस्था गरौं । हामी स्वास्थ्यकर्मी टोली उद्घाटनको दिनदेखि सेवारत छौं । ओैषधी किनेर ल्याएरै भए पनि सेवा दिएका छौं, बेचेका छैनौं । गरेको कामको गरें भन्नैपर्छ । (म स्वास्थ्य व्यवस्थापन उपसमितिको संयोजक पनि हुँ)
७. बोल्न थाली सिध्याउन पर्छ नभन्नु । सर्वसम्मतिको नाममा सबै प्रकारका असहिष्णुता सहिन्न । सबै विषय र प्रसङ्गमा महिला लाई काँध नसम्झने ‘पिठ्युँको भारी हरियो घाँस’ सम्झने ‘भालेवाद’ पार्टीमा हामी महिलाले झेल्नुपर्ने सबैभन्दा भारी समस्या हो । अधिवेशन आयोजक हुँ तर सूचना र जानकारीमा पत्रु भएकी छु । कोही केही बोल्दैनन्, भन्दैनन् भन्ने सहनशीलता र मौनता सर्वसहमतिको नाममा आफैप्रति शोषण हो । यसकारण हाकाहाकी बोल्नुस् बरू कुण्ठा नजन्माउनुस् ! शुभ दिन ! जय एमाले 
