फागुन २१ को सम्झनामा –

सांझ परेर अध्यारो भैसके पनि मैले त्यसबेला उनको हातमा रहेको ‘गोरखापत्र ‘ तानेर लिएको थिएं । नजिकै रहेको बिजुलीको पोल छेउ उभिएर टिमटिम गर्दै बलिरहेको उज्यालोमा मैले केही छिनमै त्यो समाचार त्यहां रहेका सबैलाई पढेर सुनाएको थिएं !झापाली क्रान्तिकारीहरू – नेत्र घिमिरे, रामनाथ दाहाल, कृष्ण कुईंकेल, विरेन राजवंशी र नारायण श्रेष्ठलाई झापा जेलबाट इलाम जेल सार्ने निहूंमा सुखानीको जंगलमा गोली हानी हत्या गरिएको समाचार छापिएको थियो ।

समाचार सुनिसकेपछि केही छिन त हामी विच सन्नाटा छाएको थियो । हामी सबै केही नबोली अध्यारो अनुहार लगाएर बसेका थियौं । त्यतिबेला हामी सबैका आंखा रसाएका थिए । हामीमध्ये केही त रोएकै थियौं । हामीले एक अर्काको हात समातेका थियौं र आंशु पुच्छदै हत्याको बदला लिने संकल्प गरेका थियौं । हामीमा त्यो अठोट त्यसवेला कसरी आयो – भन्न सक्तिन ।त्यसवेला त्यहां रहेका हामी सबैको मन एकैचोटी बोलेको थियो । त्यसदिन हामी केही परसम्म संगै हिंडेर छुट्टिने वेलामा हात मिलाउंदा पनि बोल्न सकेका थिएनौं । अहिले पनि म सम्झिरहेको छु – त्यस रात अबेलासम्म म सुत्न समेत सकेको थिईंन । अहिले ५० वर्ष पुरा भैसकेको छ । झापाली क्रान्तिकारी शहीदहरूको सम्मानमा त्यसवेला आफ्ना आंखाबाट बगेका आंशुलाई मैले अहिलेसम्म बिर्सन सकेको छैन । र, कहिल्यै बिर्सने पनि छैन ।

झापा संघर्षले आमुल परिवर्तनको उद्देश्य राखी सल्काएको परिवर्तनको झिल्को आजको नेकपा (एमाले) को रूपमा मैदानमा आएकोछ । अहिले यो सबै किसिमका चुनौतीहरूको सामना गर्दै मुलुकभरि नै चहकिलो उज्यालो बनेर फैलिइरहेको छ ।

शहीदहरूका सपना साकार पार्ने अभियान जारी छ !!

हार्दिक श्रद्धान्जली अमर शहीदहरू !!