अलबिदा रबिन्द्र दाइ !
-दीपक पौडेल
हिजो काम सकाएर सोसल मिडियामा घुम्दै गर्दा एक अकल्पनीय घटनाले मन भतभती पोल्यो। जब टुइटर र फेसबुक लगायतका मिडियामा रफ्तारले रबिन्द्र दाइको बारेमा समाचार सेयर भै रहे। एमालेको त्यो झलझलाउँदो ९ महिने सरकारको प्रधानमन्त्री पनि तेस्तै दुर्घटनामा परेको समाचार सुनेको मैले कुनै मिराकल फेरि हुन्छ कि भनेर सोची रहें! अर्का अधिकारी पनि पहिले कै झैं भाग्यमानी हुन्छन कि भनेर भगवान पुकारी रहें… सत्य तेस्तो थिएन, भएन। आखिर जे नसोचेको थिएँ तेहि भयो। एक होनहार युवा जसले देश, राजनीति र देशको अर्थतन्त्रलाई भित्री रुपमा चिनेको र चिरफार गर्न सक्ने थियो देशले गुमायो।
आँफु अर्थशास्त्रको विद्यार्थीको नाताले मैले रबिन्द्र दाइलाइ फगत एक नेता भन्दा पनि असल अर्थबिदको रुपमा मैले चिनें। उनी कुनै सोध गरेर पिएच्डी गरेका फिलोसफर थिएनन तर नेपाली अर्थतन्त्रलाई नजिकैबाट बुझेका एक “अर्ग्यानिक” अर्थ बिस्लेषक र चिन्तक थिए। उनले नेपाली अर्थ र राजनीतिलाई सार्है सरल र गहिरो तरिकाले बुझेका थिए। केही असल पढेका र बुझेका नेतामा पर्ने एक युवा नेता थिए।
आफू बिकास समितिमा हुँदा सुने, बुझेका आर्थिक र सामाजिक कुरा देखि आफ्नो विद्यार्थी जीवन र राजनीति प्रष्ट देखेका रबिन्द्रले एक किताब लेखेका रैचन “समृद्ध नेपाल”। मैले सोसल मिडियाबाट जानकारी पाएँ, पछि परिवारको सहयोगमा अस्ट्रेलिया मगाएर पढेको थिएँ। उनको किताब पढे पछि मलाइ रबिन्द्र दाइ नेता भन्दा पनि एक असल बिज्ञको रुपमा पाएँ। उनको किताबमा गरिएका बिश्लेषण, योजना र उपायहरु मात्रै पनि अबलम्बन गर्ने हो भने म जस्तै हजारौं युवा विदेश पलायन हुन पर्दैन। हुन त नेताले भन्छन, गर्दैनन भन्ने धेरै सुनिन्छ। रबिन्द्र केही गर्छु भन्ने सोचका थिए भन्ने कुरा उनका पछिल्ला बिकास निर्माणका गतिविधिले प्रष्ट हुन्छन।
१८ औं प्रधानमन्त्री देखेको मेलम्ची देखि तामाकोसी, पृथ्वीराजमार्ग स्तर उन्नतिमा भएका ढिलासुस्ती देखेको हाम्रो पुस्ताले रबिन्द्रको अग्रसरतामा रफ्तारले बनेका भैरहवा विमानस्थल, पोखरा विमानस्थल, निजगढ विमानस्थलको मुआब्जा, बिराटनगर विमानस्थलको मुआब्जा, त्रिभुवन अन्तर्राष्ट्रिय विमानस्थलमा भएका सुधार, कयौं विमानस्थलमा शुरु गरिएका रात्रीकालिन सेवा बिस्तार आदि हेरे प्रष्ट हुन्छ। नेपालको आर्थिक बिकास गर्न हाम्रो पुर्बाधार नै मुख्य चुनौती हुन भनेर राम्रो बुझेर लेखेका रबिन्द्रलाई छिटोभन्दा छिटो गरौं भन्ने लागेको कुरा प्रष्ट हुन्छन भलै उनलाई वाइड बडि विमान खरिद प्रकरणमा शिर्ष नेता, कर्मचारी र मिडियाले लेखेटेर ध्वस्त पार्न लागेको लागै गरे। वाइड बडि विमान खरिद प्रकरणमा ४ अर्ब खाने हैसियत रबिन्द्रको कहिले थिएन, मलाइ कहिले पत्यार पनि लागेन। खैर अनुसन्धान हुँदै होला, आशा छ त्यो अप्रमाणित असत्य असत्य नै हुनेछ। छिटोभन्दा छिटो काम गर्छु भन्दा केही प्रक्रियागत त्रुटि भए होलान तर राजनैतिक भविश्य बोकेको नेताले केही क्षणमा नै सकिने गरि भ्रष्टाचार गर्यो भनेर मैले कहिले बिस्वास गरेन। अरुले के सोचे त्यो मेरो बशमा छैनन।
रबिन्द्र अधिकारी अध्यक्ष भएको संददीय समितिले एनसेलको 4G सेवा विस्तारमा रोक नलगाउनु भन्ने आदेश पनि विवादित रह्यो। नेपालमा कारोबार गर्ने संस्था भएकाले एनसेल खरिद विक्रीमा नेपालले लाभकर पाउनु पर्छ भन्ने सम्पुर्ण नेपालीको चाहाना हो। तर संददीय समितिले भावनामा बगेर हैन देशको कानुन, विदेशी लगानीमा पर्ने सम्भावित असर समेत ध्यानमा राखेर निर्णय गर्नुपर्छ। रबिन्द्र अधिकारी लगायत अन्य सदस्यले एनसेललाई 4G सेवा विस्तार गर्न दिँदा राज्यको तर्फबाट निर्णय गरेका थिए। कतिले त्यो निर्णयको विरोध गरे। पठावो नामको राइडि शेयरिंग गर्ने कम्पनीको विवादमा अस्ति मात्र सर्वोच्च अदालतले मुद्दा पक्रियामा रहुन्जेल उसको सेवा बन्द नगर्नु भन्ने आदेशबाट पनि एनसेललाई सेवा विस्तार गर्न नरोक्नु भन्ने आदेशलाई सहि ठहर्याएको छ।
मेरा एक मित्र जो भैरहवामा बस्नुहुन्छ, जहिले पनि मलाइ तिमी बाहिर गएर के गर्यौ ? हाम्रोमा त बिकास हुँदै छ,अब भैरहवा विमानस्थल बने पछि हाम्रो ठाउँमा कायपलट हुन्छ भन्छन। मलाइ जहिले पनि देश बनेको कुराले खुशी लाग्छ। उनले मलाइ जिस्काइ रहदा नि मलाइ झनै आनन्द लाग्छ। निजगढका बारेमा पनि अनेक बहाना र आक्षेप लगाउदा पनि रबिन्द्र दाइ अगाडी बढेकै थिए। आशा छ उनको त्यो अग्रसरता अरु कसैले कायम राख्नेछ।
माथीका हरफहरु लेख्दै गर्दा अझै पनि मनमा चुस्स हुन्छ। देशले एक होनहार बिकासप्रेमी नेता गुमायो। एक पटक अर्थमन्त्री सम्म भएको हेर्न मन थियो मलाइ। त्यो पूरा हुन सकेन।
दाइ! अलबिदा। आशा छ हजुर्को किताबमा लेखेको झैँ “हामी पुष्पलाल, बिपी, मदन भन्डारी, मनमोहन अधिकारीले देखेका सपना भन्दा धेरै टाढा छौं। सबै नेपालीलाई आफ्नो योगयता क्षमता अनुसार बिकास गर्ने आवश्यक बाताबरण दिन सकिएन। जहाँका जनताले गरीबी र अभाबलाई जित्न सकुन। समृद्ध नेपालमा सुखी जीवन बाँच्न सकुन। जबसम्म हामीले हाम्रा प्राकृतिक श्रोतहरु चिन्दैनौं र मानवीय संसाधनको विकास गर्दैनौं, कडा मेहनत गर्ने असल संस्कृती र उधमशिलताको विकास, इमानदारी र सरलतामा जोड दिदैनौं, हामी परनिर्भर भैरहने छौं!”
तपाइँको सपना पूरा होस! नेपाल समृद्ध बनोस, हामी नेपाली सूखी हौं। हजुरको स्वर्गमा बास होस! अलबिदा रबिन्द्र दाइ !
